Η σημασία του δώρου

Το πιο σημαντικό δώρο είναι να... δωρίζεις Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία αναγνωρίζεται η αξία που έχουν τα δώρα

 Όταν πριν από μερικά χρόνια πέθανε η μητέρα μου, κάτσαμε με τα αδέλφια μου και συζητήσαμε πώς θα άλλαζε η μας. Ο αδελφός μου είπε μόνο ένα πράγμα- Δεν πρόκειται να ξαναλάβουμε δώρα». Η μητέρα μου ήταν παθιασμένη με τα δώρα. Ως ενήλικας, συχνά της ζητούσα να σταματήσει να δώρα και να δαπανά τα χρήματα σε πράγματα για τον εαυτό της. Αρνιόταν, όμως, πεισματικά. Της άρεσε να κάνει δώρα. «δωρίζειν» είναι ένα από αγαπητά αντικείμενα έρευνα - της ανθρώπινης συμπεριφοράς, έρευνας στην οποία συμβάλλουν ανθρωπολόγοι, ψυχολόγοι, οικονομολόγοι και ειδικοί στο μάρκετινγκ. Αυτοί ανακάλυψαν ότι η διαδικασία τού να κάνεις ένα είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, αλλά και σημαντική για τη διαμόρφωση των ανθρώπινων σχέσεων, καθώς βοηθά στον καθορισμό τους και ενισχύει τους δεσμούς με οικογένεια και φίλους. ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι συχνά αυτός που κάνει το δώρο, και όχι ο παραλήπτης του, απολαμβάνει τα μεγαλύτερα ψυχολογικά κέρδη. Κουρασμένοι και ασφυκτιώντας από τα πλήθη στα καταστήματα και στους δρόμους και την εμπορευματοποίηση της καθημερινής μας ζωής πολλοί πιστεύουν ότι έφτασε η στιγμή τα δώρα να αποτελέσουν παρελθόν. Είναι, ασφαλώς, λογικό να περικόψει κανείς τα έξοδα κατά τη διάρκεια των γιορτών. Οι ψυχολόγοι, ωστόσο, επιμένουν ότι το να μην κάνουμε δώρα στους αγαπημένους δεν είναι η καλύτερη λύση. Αυτοί που αρνούνται να κάνουν ή να λάβουν δώρα κατά τη διάρκεια των γιορτών χάνουν ένα σημαντικό τρόπο επαφής με οικογένεια και φίλους. «Δεν εξυπηρετεί διόλου τις σχέσεις μας», εξηγεί η Ελεν Λάνγκερ, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Χάρβαρντ. «Αν δεν σε αφήσω να μου κάνεις δώρο, ουσιαστικά απαγορεύω να με σκέπτεσαι και να αναζητείς πράγματα που μου αρέσουν. Άρα δεν σε αφήνω να νιώσεις τη χαρά όλων αυτών των εκδηλώσεων». Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία αναγνωρίζεται η αξία που έχουν τα δώρα. Επί χιλιάδες χρόνια, κάποιοι αυτόχθονες πληθυσμοί στην Αμερική, συμμετείχαν σε μια πολύπλοκη τελετουργία που εξήρε την αξία της δωρεάς. Αν και διαφέρουν οι ερμηνείες της πολιτιστικής τους σημασίας, συχνά το στάτους της οικογένειας σε μία κοινότητα ή χωριό υπαγορευόταν, όχι τόσο από το ποιος είχε στην ιδιοκτησία του τα περισσότερα αγαθά αλλά από το ποιος χάριζε τα περισσότερα. Όσο πιο λαμπρά τα δώρα τόσο μεγαλύτερο το κύρος της οικογένειας. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι εξελικτικές δυνάμεις ευνόησαν το χάρισμα δώρων. Άνδρες που ήταν περισσότερο γενναιόδωροι είχαν μεγαλύτερη αναπαραγωγική επιτυχία (η χρήση τροφίμων ως αντάλλαγμα για σεξ και γενικότερη φροντίδα απαντάται και στον χιμπατζή). Οι γυναίκες που είχαν αναπτύξει καλύτερα την τέχνη των δώρων βοηθούσαν στην επιβίωση του «κουβαλητή» της οικογένειας και των παιδιών του. THE NEW YORK TIMES

Τα δώρα και γιατί δίνονται Για τα δώρα και τη σημασία τους γράφει ο Ντίνος Κωνσταντίνου. «Δώρα», να ένα θέμα, διπλά επίκαιρο. Ένα θέμα, εκ πρώτης όψεως πολύ απλό, μα στην πραγματικότητα μεγάλο, πολύπλευρο και πολύπτυχο. Ευχές, δώρα, κουτιά και πακέτα δίδονται ολόχρονα και ιδιαίτερα σε ορισμένες περιόδους. Σημασία δεν έχει τόσο το είδος και η αξία του δώρου, όσο έχει το γιατί και με ποιο τρόπο προσφέρεται ένα δώρο. Ένα δώρο μπορεί να προκαλέσει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση σ’ αυτόν που το δέχεται. Μπορεί, όμως, να τον ταπεινώσει, να τον πληγώσει και να του προκαλέσει ακόμη και αηδία. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με αυτόν που δίνει το δώρο. Αυτός (ο δίδων) θα αισθανθεί όμορφα και υπέροχα, μόνο στην περίπτωση που κάμνει το δώρο με αγαθές προθέσεις, ήτοι από ευγνωμοσύνη, αγάπη ή εκτίμηση. Αντίθετα, θα νιώσει άσχημα, ίσως και ένοχος εάν κάμνει δώρο από ανάγκη, από ντροπή, από κενοδοξία, επίδειξη, ιδιοτέλεια και συμφέρον. Άρα, σημασία δεν έχει αυτό τούτο το δώρο. Σημασία έχει τι κρύβεται μέσα στο ωραίο κουτί. Και λέγοντας τι κρύβεται, δεν εννοώ εάν είναι ρολόι ή χρυσαφικό ή χρηματικό ποσό, εννοώ εάν μέσα στο κουτί κρύβεται αγάπη και καλές προθέσεις ή αν κρύβεται υπολογισμός, υστεροβουλία, ιδιοτέλεια, παραπλάνηση, εκμετάλλευση ή συμφέρον. Μερικά «ύποπτα» δώρα επιδιώκουν τον επηρεασμό των αισθημάτων και της κρίσεως του δωρολήπτου. Αυτά τα δώρα αποτελούν «ευτελή» μέσα προς εξαγορά συνειδήσεων. Τα δε πρόσωπα που καταφεύγουν σε τέτοια «δώρα» στερούνται ηθικών ερεισμάτων και μοναδικός σκοπός τους είναι να επιτύχουν κάτι το οποίο, κατά τη γνώμη τους, δεν θα πετύχαιναν διαφορετικά. Όποιος κάνει δώρα ή βοηθά τους άλλους με οποιονδήποτε τρόπο, πρέπει να ενεργεί με διάθεση να μιμηθεί τον μέγιστο και αιώνιο δωρητή, τον Θεό, ο οποίος είναι δωρητής παντός αγαθού. Όλα τα ανωτέρω ισχύουν και διά τους πολιτικούς μας, οι οποίοι πρέπει να μας υπολογίζουν και να μας ξέρουν πάντοτε και όχι μόνο όταν έχουν ανάγκη της ψήφου μας. Πριν χρόνια πολλά, κάποιος που αποφάσισε να κατέλθει σαν υποψήφιος βουλευτής, μου έστειλε... τηλεγράφημα για να μου ευχηθεί στην ονομαστική μου εορτή. Βεβαίως, κατάλαβα, όπως κατάλαβα και γιατί, μετά που εγκατέλειψε την πολιτική, δεν μου ξαναέστειλε τηλεγράφημα για τη γιορτή μου!